«Ψηφίζουμε αποχή»: το νέο επικίνδυνο σλόγκαν της εποχής

Τα τελευταία χρόνια η ιδέα της αποχής απ’ τα εκλογικά καθήκοντα βρίσκει όλο και μεγαλύτερη απήχηση στο εκλογικό σώμα, κυρίως στο κομμάτι της νεολαίας. Είναι η νέα μόδα, το νέο «σλόγκαν» και η αναμενόμενη, πλέον, απάντηση στα ερωτήματα: ποιος είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να ακουστεί η φωνή των πολιτών και να λάβουν οι πολιτικοί το «μήνυμα»?, πώς μπορούν οι πολίτες να παρέμβουν αποφασιστικά στις πολιτικές εξελίξεις?, ποια είναι η καλύτερη συνταγή για να πετύχουμε την αλλαγή και την ανατροπή των παθογόνων, καθεστωτικών λογικών? Γίνεται όλο και πιο εμφανής η τάση του νεοέλληνα να δίνει γρήγορες, απλουστευτικές και αβασάνιστες απαντήσεις σε σύνθετα ερωτήματα που αφορούν την κοινωνία του και την πορεία της ίδιας του της ζωής.

Παντού, σ’ όλες τις παρέες,  φυσικές ή διαδικτυακές, όπως είναι τα blogs και τα ιστολόγια, οι νέοι άνθρωποι βομβαρδίζονται από το νέο σλόγκαν: ψηφίστε αποχή. Μια γρήγορη περιήγηση σε διαδικτυακές τοποθεσίες όπου συζητιούνται θέματα πολιτικού περιεχομένου, κυρίως μεταξύ νέων, με εξέπληξε ιδιαίτερα έως με ανησύχησε. Η αποχή δεν παρουσιάζεται μόνο ως πανάκεια για τα προβλήματα της εποχής αλλά και ως η μόνη ηθική επιλογή των ευσυνείδητων ανθρώπων που η ψήφος τους δεν εξυπηρετεί ατομικά ή κομματικά συμφέροντα. Διασπείρεται δηλαδή η άκρως διαστρεβλωμένη άποψη ότι όποιος ψηφίζει, όποιος ασκεί το δημοκρατικό του δικαίωμα, που κατακτήθηκε με αιματηρούς αγώνες, δεν είναι παρά ένας ακόμα διεφθαρμένος ωφελιμιστής που αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση ιδιοτελών συμφερόντων. Αντίθετα, όποιος απέχει είναι αγνός «αγωνιστής» που αγαπάει την χώρα του και προσπαθεί να την απαλλάξει από το βάρος ενός παθογενούς  πολιτικού συστήματος. Στο ίδιο πλαίσιο, η αύξηση του ποσοστού των απεχόντων, «διαμαρτυρόμενων» πολιτών θεωρείται ότι ισοδυναμεί με συλλογική προσπάθεια εξυγίανσης της χώρας.

 Δεν είναι καιρός ν’ αναρωτηθούμε σοβαρά πού οδηγεί αυτή η λογική? Πού οδηγεί η ισοπέδωση των πολιτικών παρατάξεων και προσώπων και, τελικά, η ολοκληρωτική απαξίωση των δημοκρατικών θεσμών? Σίγουρα όχι σε ενδυνάμωση του σώματος των πολιτών, όχι σε ανώτερους θεσμούς και ποιοτικότερες υπηρεσίες. Αντίθετα, οδηγεί στην αποδυνάμωση της δημοκρατίας, στο χάος, την αναρχία, στο τίποτα, αφήνοντας, ταυτόχρονα, ελεύθερο το πεδίο σε δυνάμεις του ακραίου χώρου  ν’ αναλάβουν τα «ινία». Είναι τεράστιος ο κίνδυνος που ελλοχεύει από την επικράτηση τέτοιων λογικών τόσο για την κοινωνία ως σύνολο όσο και για τον καθένα μας ξεχωριστά.

Αυτό που ο κάθε νοήμων και ευσυνείδητος πολίτης οφείλει να κάνει, εάν επιθυμεί να προσφέρει ουσιαστικά και εποικοδομητικά στην ποιοτική αναβάθμιση του πολιτικού συστήματος και των θεσμών που το απαρτίζουν, είναι να συμμετέχει ενεργά, με κάθε δυνατό τρόπο, στη διαμόρφωσή του. Και αυτό δεν μπορεί να σημαίνει άλλο απ’ το να προσφέρει την ψήφο του σε άτομα που πραγματικά θεωρεί αξιόλογα και ικανά να προτείνουν ηθικές και λογικές λύσεις στα προβλήματα του τόπου του, ορθώνοντας το ανάστημά τους με θάρρος σε όσους επιμένουν να θυσιάζουν την εξέλιξη και την κοινωνική ευημερία στον βωμό των προσωπικών τους συμφερόντων. Άτομα τέτοια υπάρχουν, καιρός να βγάλουμε τις παρωπίδες μας και να τους δώσουμε την ευκαιρία να ακουστούν και να διαδραματίσουν ενεργό ρόλο στη διαμόρφωση του κοινωνικού και πολιτικού γίγνεσθαι. Μην ξεχνάμε ότι καμία κρίση στην ιστορία δεν ξεπεράστηκε με την αδιαφορία και την απάθεια, αλλά με τoν συλλογικό αγώνα και την πραγματοποίηση ισχυρών επιλογών.

Ευαγγελία - Αραμπέλλα Κακουλίδου